Yalnızlığın zirve yaptığı yokuşlarda kendini ararsın
Susturamazsın içindeki çığlığı.
Bedenin üşür düşlerin küser beynin uyuşur
Kalbinden kalem ucuna dökülür dizeler.
Yüzünü güneşe dönen ay çiçekleri gelir aklına
Gelincik tarlaları..
Deniz kıyısında içilen çay yanında simit
İrkilir sin iliklerine kadar..
Canın bir çeker ki ''O KADAR''..
Nereden tutsan eline gelir gözleri
Nereye kaçsan peşinden eser rüzgar.
Kokusunu nefesini hissedersin bir gölge gibi
Ciğerlerin onunla dolar göz çukurlarında kan izleri.
Kalbinde bir bıçak yarası faili meçhul…
Simidin ve çayın neşesi kaybolur denizin iyot kokusunda boğulursun.
Ay çiçekleri güneşe döner sırtını parmak uçlarından çekilir canın düğümlenir hıçkırıklar,......
9 Ocak 2014, 23:54
Şükran Eken UyanıkKayıt Tarihi : 19.7.2014 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)