Ölen karısının ardından yaktığı ağıtlar değil, elden ayaktan kesen onu
Ne kalbini mühürleyen keder,
Ne yaklaşan ecel,
Ne kurulan eller,
Ne de lekeli çehreler,
Ruhundaki yalnızlıkmış meğer,
Geçen faili meçhul saatler,
Perçinlenen mazinin içinde kör pusular
Gitmiyor aklından o hırçın dalgalar
Saçları ağarmış, tonları kırçılın,
'Belki öldüğüm gün yalnız denizler ağlar.'
Kayıt Tarihi : 22.8.2020 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!