Günün birinde bir oda da, kapalı bir kutuda
Korkup ürkmüş yaralı bir ceylandın
Oysa yalnızlıktı en büyük silahım
Tutamadım kaybettim, uzanmış elleri
Sağanak yağmurda ıslandığımda anladım
Beyazlar içinde kalbi kırık bir melektin
Sen gittin, ben kara kışta kaldım
Rüzgârın fısıltısında seni arar oldum
Gittin, oysa yazılmalıydın kaderime
Nefsime yenilip ihanet ettim sevgime
Mavi gök kubbe altında aradım seni
Bulamayınca yandım kendi derdime
Adını yazamadım faili meçhul mısralara
Kırık bir kalple bırakıp gittin fısıltılara
Anladım, dönmeyeceksin kapattın kapıları
Kalsın yüreğim sende
Ben aldım başımı gidiyorum
Kayıt Tarihi : 23.2.2023 19:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!