Faili Meçhul Karanlıklar

Kuyular mı kördü, yoksa kuyulara atanlar mı?
Zindanlar mı karanlıktı,
yoksa düşünceleri düşünmeyenler mi?
Kelli felli sızılar mı acıydı, ya da
acıtanlar mı kelli felliydi?

Bir dilekçe gibi sustum;
imza yerine sessizlik bıraktım altına.
Karanlık, sadece ışığın yokluğu değilmiş:
bazı yüzlerin ışığı sömürmesi,
gölgelerini önüne germesiymiş.

Kuyunun dibindeki yankı:
“Sen mi düştün, yoksa seni iten mi daha derin?”
Zindanlar beton değilmiş;
bir bakış, bir susuş, bir unutuş kadar soğuk.

Işığı çalanlar var,
gözleriyle değil, gölgeleriyle bakarak.
Karanlık, sadece geceyle gelmiyormuş;
bazı cümleler de ışığı boğarmış.

Zindanlar, artık duvar değilmiş;
bir unvan, bir makam, bir sus payı kadar derin.
Onlar, görünmezliğin mimarlarıdır:
Işığı çalarken, karanlığı meşrulaştırırlar.

21/09/2025
23:09 #wahran
@demlenmisSiirler
(578)