Faili Meçhul Şiiri - Altan İlhan Arslan

Huzurlu bir sokak aradım sabık suçlarının arasında
Ne zaman yürüdüysem kendimden çıkıp sana doğru
Bir cürüm var kalabalık sarmıştı sokağı, sokakta telaş vardı.
Gözümde hayret, yüreğimde panik, orada ne oluyordu!
Vukuatsız ne zaman, hangi çağında yaşının
Hangi göğe verilmiş sözü hiç bilmediğim bir yerde duruyordu.
Ben güneş istedikçe gölgeleri üstüme atan bulutun
Yüzünde ki o nefret gürleyip üstüme yağmur gibi düşüyordu.
Neden huzurlu bir sokak aradım sabık suçlarının arasında
Hiç gelmeyecek bir güneşi yüreğin karanlığında bekledim
Neden içinde kıyamete teslim çoktan kararmış bir kalp
Bir kandil ışığının zerrine muhtaç bir kelebek gibiyim.
Menfi değerlere atıftı hicivsiz hiç bir figüranı olmayan
Bir perde oyunun orta yerinde aksiyonu bir cinayet
Kusursuzca katline vacip satırların başrolüne yazılmış
Sokağında ölmekti, adım Altan İlhan maktulü ben olan.
Ne olur sanki bensiz güneş doğsa sen olmayan sokak
Ben olmayan bir vukuatın üstüne çökse karanlık
Ne olur sanki üstü tozla örtülü bir faili meçhul
Bir kadavra olsam çözülmeye muhtaç!
Soğuk ellerinde neşteri aşkın, canım yana yana doğransam.