nefesim kara bir gecede kaldırım taşlarında,
yakamoz düşmüş gözlerime,
ve bedenim faili meçhul bir boşlukta,
cümlelerim yutkunuyor yalnızlığa,
göz yaşlarım bir paylançonun dudak kıvrımınlarındaki sahtekarlık kadar tanıdık,
haykırmıyorum artık.
gece lambaları ile cilveleşen sessizliğim,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta