nefesim kara bir gecede kaldırım taşlarında,
yakamoz düşmüş gözlerime,
ve bedenim faili meçhul bir boşlukta,
cümlelerim yutkunuyor yalnızlığa,
göz yaşlarım bir paylançonun dudak kıvrımınlarındaki sahtekarlık kadar tanıdık,
haykırmıyorum artık.
gece lambaları ile cilveleşen sessizliğim,
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta