Faili Meçhül Şiiri - Bayram Çinkil

FAİLİ MEÇHUL

Ne haksızlığa
Ne ezilmeye
Ne de pisi pisine façadan
çizilmeye
Tekmil gezerdi her an
Ölçerek konuşurdu sözlerini
Oyun oynamaktan çok
Hakem olurdu çocuklara
Bazen yok olurdu
Haftalarca
Düzen bozulurdu
Orta mahallede
Kimse nereye gittiğini
Bilemezdi onun
Tek bir kişiden başka
Karaş
Asıl adı kadirdi onun
Kara ve kıllı olduğundan
Karabaş derlerdi
Çok sonraları
Karaş olmuştu bu
Yani anlayacağınız
Dert ortağıydı onun
Mahalleli
Onun yok olduğunu
Karaşın yokluğuyla anlar
Onun döndüğünü de
Karaşın dönmesiyle bilirdi
Kimine göre
Bir teröristti o
Kimine göre
Bir kahraman
Kimine göre ise
Tam bir azılı katil
Yaz günlerinde bile
Üzerinden çıkarmadığı gocuğuyla
Tam bir esrar perdesiydi o
Böylece yıllar geçti
Günlerden bir gün
Bir kavga çıktı mahallede
Can pazarı yaşandı
Herkes kaçışıyordu
Havadan yağmur yerine
Mermi yağıyordu sanki
O çıkardı dediler
Birileri vuruldu
O vurdu dediler
Oysa o
İki gurubun kavgasında
Tutamayıp kendini
Her zamanki gibi
Ezginden yana olmuştu
Haksıza karşı bayrak açıp
Hakkın bayrağını taşımıştı
Kimse bilmedi bunu
Karaştan başka
Bir ara sessizlik oldu
Vurulduuuuu diye bir ses duyuldu
Vurulduu dedi biri
O vuruldu
Kim vurdu
Niye vurdu
Neden vurdu
Bilemedi kimse
Polisten önce
Karaş yetişti gene
Sonra bir taksiye koyup
Hastaneye götürdüler
Başı dize düşmeden
Son sözünü de
ona söğledi gizlice
Anama iyi bak
Anam sana emanet
Ne bir teröristti o
Ne halk kahramanı
Nede azılı bir katil
Yok olduğu zamanlar
İki felçli kardeşi ile
Bir ihtiyar anasına bakan
Karayağız bir
Anadolu delikanlısıydı o
Faili meçhül gitti