Faili Meçhul Şiiri - Sinan Oğuzhan

FAİLİ MEÇHUL

Sevda hasreti dediğin nedir ki;
Kör, zehirli, sapsız bir kama.
Biz ölüme eyvallah etmedik,
“ Peki! “ dedik, “ Peki… Peki! ”
Kabrine koyarken küçük kızı.
Delip giden nar güllesi, hasretti.
Sadece bir teselli idi duman,
Aldırmadan ciğerimize çektiğimiz.
Ölümcül hayal sevdalar gibi.

Yetim gibi devrildik, heybetsiz.
Sarıldık taş gibi yar toprağa.
Ne çığlık oldu, ne gözyaşı vardı,
Bir tek yürekten akan nur kan.
Kimseler bilemedi, bilmeyecekti.
Zehir mi, kanamadan mı öldük?
Failimiz meçhul, bizden bihaber.

Kaybolsa mıydık sonsuzluğun içinde,
Binlerce mavi gözyaşı mı olsaydık?
Ya da düşse miydik acep gökyüzünden,
Yerin dibine mezarsız gömülse miydik?
Asla olamazdı faili meçhul kadar,
Güzel, vahşi ve şerefli bir ölüm.
Sevda hasretinden ölmek kadar.

27.07.2004 13.16
Malkara G–1