sevdasını kurşun bilmiş...besbelli,
sıkmış yüreğine yüreğine.
bu gidişte dönüş yok...temelli.
inanmadı kimse gideceğine.
zemheriden hiç çıkmadı bedeni.
don tutmuş sevdalarla üşüdü.
karanlıkta bir gölge gibi kendini
kendinden korkutarak büyüdü.
uzanmış şimdi gözü hala ufukta.
beklemekte, belkisi olan geleni.
gölgeleriniz çarpıştı loş ışıkta,
gölgenizle örttünüz üzerini.
yüreğinden kan sıçramış gözüne.
sarmış üstünü sevdanın buğusu.
gül yaprağın dökmüş, yatmış üstüne,
ancak böyle olur sevda kokusu..!
dedim size vuracak bu kendini.
dönüp de demediniz “ eyvallah..! ”
toplandınız şimdi...suçlu birini
aramayın...sizsiniz...geç artık ah....
gitmeliydi, gitti işte sonunda.
belli ki kurşunu sevdası idi.
faili meçhul yazılsa da kağıda
meçhul olan kaldırsa ya cesedi...
15/01/07
Cafer YılmazKayıt Tarihi : 15.1.2007 06:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

sarmış üstünü sevdanın buğusu.
gül yaprağın dökmüş, yatmış üstüne,
ancak böyle olur sevda kokusu..!
Caresizlige haykiris gibi...
TÜM YORUMLAR (2)