Ellerimde, ta iliklerimde hissediyorum
İçimde gittikçe büyüyor, sarıyor beni
Bak rüzgarlara yazılmış, gittiğim her yerde
Kulağımızda şarkı, aşk gök kubbede
Yatakta uzanmış, yüzün önümde
Aşkımı yanında gezdir
Gittiğin yerlerde yalnız kalma sakın
Hiç bir şey seni üzemesin
Yorgunluğunu benimle dindir
Ayrılık ne ki ben yanında olunca
Kırklı yaşlar
Umutların her gün tükendiği
Sevinçlerin uzaklaştığı
Yarınların artık azaldığı yıllar
Etrafta kimse kalmayan bakacak
Benimle konuşmuyorsun artık
Konuşamadığımız zamanlar olurdu
İnsan içindeyken konuşamayıp
Gözlerimizle konuştuğumuz
Gülmeden güldüğümüz olurdu
İstanbul kabuk değiştiriyor her gün
İstanbul kabuk değiştiriyor içimde
Her gün, her ay, her mevsim
Her yıl bir başka İstanbul
Mayısta açan erguvanları
Ayrılığı düşündüm bu sabah,
Başbaşa kalamamayı bir daha...
Birlikteyken ayrılığı ve hüzunu,
Elini tutamamayı bir daha...
Bir daha hiç dile getirememeyi,
İçimde köpüren dalgaların sesini.
Benim kar tanesi kadar masum
Deniz gözlü başak saçlı
Biricik kızım
Ay ışığı gibi sıcak
Mehtapta ışıldıyan sular gibi
Hiç aldatmamış olmak isterdim
Hiç aldatılmamış yaşlarda olmak yine
Hiç yalan söylememiş, söylenmemiş olmak
On yedi, on sekiz yaşında olduğu gibi
Aldatırken aldatılmanın karanlık bilinci
Uzaklardaki karanlık gökler
Beni mi çağırıyorsunuz
Bas bas bağıran kara bulutlar
İşitmiyorum artık sesinizi
İçime kapanmak istiyorum
Bir insan tanıdım ki, her parçasıyla benim olabiliyormuş,
Bazen kız arkadaşım gibi olurmuş bazen erkek
Bazen sevgilim gibi olurmuş, bazen annem
Bazen iş arkadaşım, bazen sırdaşım,
Ve aşkım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!