Fahriye Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Şiirin nağmesi söyler benim uslûbumu şerhan
Okuyan güfteyi, şenlikle kalır neş’eli, ferhan
Güzel âhenk ve mukaffâ redif, eyler iken ritm
Yazılan her gazelin beyti hulümkâr ve perîhan.

İyi bercestesi tetkik edilir şâir elinde
İki uzman bile yanlış bulamaz tek hecesinde
Yeni teşbihleri gel dinle bekar mazmun evinde
İşiten benzeri mahmûr, okuyan sanki gazelhan.

Fahriyye = övgü, kendini övme
Şerhan = açık olarak
Ferhan = sevinçli
Mukaffâ = kafiyeli
Hulümkâr = rüya kaynağı
Perîhan = büyüleyici
Berceste = veciz ve manalı mısra’lar
Mahmûr = sarhoş, mest olmak
Gazelhan = şarkıcı
Bikr-i mazmun = evvelce söylenmemiş simgeler

Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /