Fahri Çinçik Şiirleri - Şair Fahri Çinçik

durdurun

şu rüzğarı...

esmesin

sabahın

ilk ışıkları

düşerken uykusuzluğuma..

nükleer bulutların

hücrelerinde

doğur sevdalarım

bir gün,
ansızın
çekip gidersem,
buralardan,
buralar size emanet.
İNSAN kardeşim.

özlemler
amansız bir dert
çatal çatal
dikenken yüreğimizde
mahrumduk
çağın

M.ümkünmü dilsiz durmak
İ.içim dışım kan revan
N.emrut kaçkar bolkar toroslar
E.teklerinde eşkiyaları sebepsizmi besler

G.ün yüzünde nükleer leke/Bağırlarımda kanserli meme

o güller ki
temmuz sıcağı
alınteri
o güller ki
kıpır kıpır
yasaklar içinde

Özlemlerin, en ucunda,
Ateşten bir çiçek açar.
Ve teniyin kokusunda,
Dumanı göğsümde tüyer.

Aklım konu bulamadı,

doruklarımdır
seriyin tepesi
yurt vermem
çakallara kurtlara
yurt vermem
şahine kartala

deli poyraz
öttürüyordu
kendi dilinden

kırıp döküyordu
çiçeğe durmuş