Fahrettin Togay Şiirleri - Şair Fahretti ...

Kimseye anlatmazdım derdimi Öperdim ben annemin elini Daha sana doyamadan Anne Bırakıp gittin ellere beni Çok hatalarım oldu anne sana Kıyamazdın ki hiç sen bana Şimdi Sen gittin kaldım sokakta Özler misin beni orda acaba Eve biraz geç geldiğimde sen Merak ederdin benide hemen Şimdi sen yoksun kaldım öylece Derdimi kimseye söyleyemem Arıyorum şimdi şefkatini sendeki eşsiz merhametini Tek bir sen vardın yanımda anne sensiz kaybettim ben benliğimi Bir gün bende yanına geleceğim orda gözlerinden Öpeceğim Seni karşımda dimdik gördükçe O zaman bitip tükeneceğim Sanma ki hep ayrı kalacağız seninle bir gün kavuşacağız Açtığında kollarını bana Anne, sımsıkı sarılacağız FAHRETTİN TOGAY

Ölüm Denen Gerçeği Öğrendiğinde Yaşlar akıp Kuruyacak Gözlerinde Bakacaksın arkandaki insanlara Yukardaki huzura eriştiğinde Ah diyeceksin içinden günlerce haklı çıkacaksın sende kendince Ve Pişman olacaksın yaşadığına Canının Yandığınıda Hissedince Geceler gündüzleri kovalayacak Ve her geceden sonra sabah olacak sende sabah olmasın isteyeceksin Sabahlar en büyük düşmanın olacak üşüyeceksin kimi zaman ayazda titreyecek için gecenin soğuğunda Aylarca tek başına hep odanda Boşa Gidecek ömründe zamanında yüzündeki çizgileri göreceksin Ve hala sürecek sessiz bekleyişin Sen aynada kendini her gördüğünde içten içe her geçen gün Öleceksin Yaş İlerledikçe Ölüm korkusu saracak Sanma ki bu dünya sana kalacak Sen tüm Gerçeği Anladığın Zamanda İş İşten geçmiş olacak. Fahrettin Togay

Karanlıklarmıdır senin yüzünü gizleyen
Yüzündeki çizgimiydi senide etkileyen
Hayaller miydi geceye karışmayı bekleyen
Şimdi yapayalnız caddenin sokağındayım

Herkes aynı hayatı yaşar aslında
Kimi yanlışların üstüne gider,
Kimi doğruların.
Kimisi hayattan dersler çıkarır,
Kimisinin ders çıkarmaya vakti kalmaz
Sonuçta ne mi olur?

Her seferinde biz vurulduk can evimizden
Savaşırken geceleri kendimizle
Galip gelirdik çoğu kez
Oysa yenilen bizmişiz meğer
Yürürken kaldırımlarda
Adımlarımızı sayardık

Sözlerim çok ağırdır benim
Taşıyamaz öyle her yürek kolay kolay
Bir sözümle paramparça eder
Bir sözümle parçaları toplarım..

Umursamaz gülüşlerim vardır benim,
Hayatın tüm kahpeliğine inat
Hatırladıkça içini acıtan gülüşlerim.
Şimdi unutuyorum seni
Sesini duyunca içimi parçalayan,
Aklıma geldikçe duygulanan,

Sandığından da kısadır hayat,
Ölmek için çok genciz ama;
Yaşamak için fazla bayat

Oysa bir bebeğin elleri kadar
Temizdi ellerimiz
Tek yaptığımız hayal kurmaktı
Gecenin karanlık saatlerinde
Kim bilirdi ki;
Hayat bizi savuracaktı en ücra köşelere