Nasıl mı?
Bir siyah boşluk,
Bir dipsiz körkuyu,
Yer siyah
Gök kırmızı.
Göğsümde bir yudum nefes,
Tek başıma yürüdüm
Bir güz gecesiydi
Kaskatı kesilmişti zaman
Kelimeler birikmişti boğazımda
Dudaklarım kilitli.
Yürüdüm durdum
Düşüncelerim sen bir de
Sen dediğim ben
Her gece dolaşır durur
Zihnimin karanlık odalarında
Bir oraya bir buraya
Örümcek ağlarından görünmeyen
Geceyi ben çizerim
Hergün tekrar tekrar
Bir iki yıldız serpiştiririm gökyüzüne
Silerim tüm renkleri
Bir tek siyah kalır
Sonra da oturup seyrederim
Bir sessiz çığlık gece
Başıboş zamanlarımda
Satır dolusu bağırdığım.
Bir yaldızlı kılıf duygulara,
Kimsesiz zamanlarımda
Pervasızca büründüğüm.
'Avare işidir şiir yazmak'dedi
Çok bilmiş bir kişi.
'Doğru' dedim ben de.
Gece karanlık çöktüğü demler,
Beni bir görsen,
Başımı kaşıyacak vaktim yok,
Korkmuyorum yenilmekten
Aldırmayacak kadar çok mağlup oldum.
Fakat korkarım henüz oyun bitmedi!
Demek ki;
Daha çok mağlup olacağım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!