Fahr-i Kainat Şiiri - Turgay Kadiroğlu

Sen işaret buyurdun
Fatih memuru oldu bu yurdun,
Sen misafir oldun diye,
misafiri her sabah binler Eyyub'un.

Sen Allah de,
yürekler bir olsun
bir bir Medine'de atsın,
aç ellerini göğe,
yüz bin melek ellerine baksın,

Allah de ey Nebi!
alemler aydınlansın,
Kabe'de dinlensin gönüller,
Süleymaniye'de dinlensin Bilal'ler,
Allah de Ey Resul,
yoklukta Var'ı işitsin zerre,
yok olmaktan sıyrılsın.

aşkın yeri yakarken adım adım,
gölgendi meskeni bir bulutun,
kızgındı seni görmek için yanan güneşin teni,
kırgındı sana siper diye buluta,
sana özlem duyan elleri.

Cebrail getirsin kar beyaz kevser suyunu
aşk dolsun içine yıkandıkça kalbin,
bırak gönlünü alemlere,
burak gelsin seni götürmeye,
gece vakti erdin göğe,
seni görmeyen güneş doğmadı,
doğsa neyler doğmasa neyler,
seni görmeyen gönül söyle ne eder..

Sen Allah de,
tufan durulsun cudide,
gül koksun ateşi İbrahim'in,
hediye getirsin melekler sabrına İsmail'in,
kızıl deniz yol açsın kurtuluşa,
semaya uzansın ellerin
ikiye ayrılsın kandili gecelerin,

Allah de ey Yar!
aşk görsün cümle evren,
kıvrılsın boyutlar,
dürülsün defteri zamanın,
yanmayı öğrensin denizler
ve yürümeyi heybetli tepeler,
cennet yaklaşsın adım adım,
cennetlere anahtardır adın.

Sen Allah dedin,
kurtuldu meclis-i elestin,
Sendin sebebi yaratılışı eflakın,
ellerin ümmetinde,
gönlün Rahman'a yakın.

ey Yar! Allah de,
kaldır ellerini göğe,
dualarından gönder,
asırlar ötesinden seni özlüyoruz,
sana aşık canları var bu vakitlerin,
tut ellerinden çıkar hepsini göğe...