Fahişeye Dönen Ruh Şiiri - Hülya Çetin

içime yanarak ölen bir fahişenin soluğunu çekiyorum,
tutkulu öpüşmelerin kadını...
beyaz tenine birçok hiç kimse sığdırmış
sahte duygu okyanuslarının denizinde boğulmuş dudakları...
arzunun esiri olan ruhları tek tek elleriyle öldürmüş
inatla yürümüş cinayet kurbanlarını seçerken
et pazarında kokmuş tenleriyle yapış yapış olmuş bedenlere
salyalarını yalatmış...
kin kusmak için girdiği her yatağı ateşe vermiş...
kendini de yakmış ardından alev alev.
yaşamak için öldürmüş saplantılı adamları...
leşler mezarlığında şimdi,
pis bir gülümseyiş ağzında
ellerinde zehirli sarmaşıklar
ziyaret etmekte
kanla suluyor,
besliyor toprağın altında
can çekişen ruhları...
H.e.Ç