Yüreğinde kelebekler besleyen bir kadınla tanıştım.
Kelebeğin ömrü kadar sokuyordu insanları hayatına, bazıları daha kısa.
Seviyordu kelebekleri, kanatları kadar renkli buluyordu insanları,
Yine de ona göre lüzumsuzdu sevmek.
Zira acı, ıstırap, ayrılıktan başka bir şey değildi birine bağlanmak.
Oysaki fahişelik iyi kazandırıyordu, Aşk değil!
Peyami BeyoğluKayıt Tarihi : 7.11.2015 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!