Fahiselerin Koynunda Gece Rezaleti

geceyi teslim almis
fahişelerin koynunda erkekliğin
dudakları kollarıni kaçirmışsa
arka sokaklara
odalarin gözlerinde kadin penceresiz
dolasiyor kül kokan acilarda
mahsum yüzü üsümüs ögle vakti
kenar mahallelerde
elleri hasreti oksar kadin olmus ucurumlarda
sana ait olmayan ten
ölü bir bedende yaşar
git kendini bul
kadin
bul sevgiyi
soyunmus gecelerde tenin
erkek
göbeğinde kadın gezinir zillerle dans
papatya uclarinda bulur
gögsüne yaslanmis memeleri
kucaklar oyuncak dudaklar
demir soguklugunda öpülmüs
kader dediğin oyun
buysa aşk
buysa sevgi
kapansın aşk adına kapılarınız
bir avuç sermaye olmuşsa bedeni
rezil acılarının anahtarıysa
aşk
açmıyorsa
sana özelleri
bırak gitsin
göğsünde süt zehirini
akitmadan kirli yatağın renklerine
geceyi aldatir yalan renkler
rezaletin orospuluğudur
hovarda gecelerde para
başka bir alemin kadınıyla
terk ediyor şehri
kirli sular karanlikta sandalsiz
yol alir kureksiz dalgalarda
sevilmez kadin
sermaye bedeniyle
kader mi seçtiği yoksa sen mi kaderi
aşk adına
bedelidir
aşklarin emek
yasamasini bilirsen be kadin
erkek olmadan
yürüye bilisen yürü

2.3. 98 Berlin: A. Özenç Yaşar