Fahişe Yalnızlıklar Şiiri - Manas Mergen

Fahişe Yalnızlıklar

ah bu fahişe yalnızlıklar yok mu
fahişe yalnızlıklar
öyle bir sırnaşıyor ki
sadık bir köpek gibi
bütün iğrençliğiyle öpüyor tenimi
salya sümük
bedenim kan ter içinde
tiksiniyorum
ve
bütün küfürlerin ırzına geçiyorum yokluğunun

arda kalan zamanlarda
edebiyat sokağında
mini etekli şiirler satıyorum
şiire aşık sübyan ruhlu insanlara

ah bir gelse de eşlik etse
demeye kalmadan

eyvah yine o ahlak zabıtası
sinsice yaklaşıyor yanıma
ve
helalından yazdığım üç beş şiirden
rüşvet istiyor

karşı kaldırımda sokak müzisyeni Ali abi
baş eğiyor
bir dörtlük de ona ver gitsin der gibi
sonra
çalıyor Orhan’dan
“kaderimin oyunu”

ah be kader
biter mi hiç şairin şiire hasleti
az sonra
yaklaşır ağzı sarımsak kokulu yalnızlık

akşamdan kalma bir fahişe
muhtemelen
Kadıköy’de bir çorbacıda
içmiştir işkembe çorbasını

henüz kendinde değil
hele bir kendine gelsin
okur elbet tekdüze şiirleri
çıkarır şiirden fahişeliğin hıncını

Efkan ÖTGÜN