Fahişe Aşklar Şiiri - İlker Timur

şehrin üstündeki bulutlar gibi kapatırım gözlerimi gökyüzüne
gülerken aslında ağlar içim
görünmeden hiçbir yerde
hiç kimseye
her dokunuş ayrı bir son
her sevişme başka bir yara tenimde
zaman geçer
değişir sırlarıma düşen gölgeler
bir damla yalnızlık kalır hep yanıma
binlerce beden kalabalıkken bedenim

kendinden geçmeden yaşanmaz istanbul
yaşayamam temiz ışıklarında güneşin
deniz kirini atar gibi sahillere
vururum kıyısına bir yabancının
soğuk bir otel odasında

ama sen onlardan değilsin
tanırım kalpleri az çok
koca bir fahişeyken bu dünya
ben diye bir şey var yada yok
fark etmez ne olacaksa
canımı yakacak daha fazla başka bir ölüm yok

çek git istanbul sevilecek yer değil
boşversene hayaller kurmayı şimdi
bak bu yıldızlar güzel
bu yağmur temiz
kirletme fahişe aşklarla ellerini
bazen canını yaksa da terk etmek
inan o kadar çok isterdim ki bir başkası olmayı
inanmayı yine Tanrıya
çocukluğumdaki gibi...