Fahişe Şiiri - Ümit Tuna

FAHİŞE

Nasıl başlayacağım şiirim ilk satırlarına,
İnan ki hiç bilmiyorum,
Titriyor ellerim bu doğruyu kabullenemiyorum,
Bugün duyduklarıma hiç inanmak istemiyorum.

Sevdiğim kız vardı ya hani,
Gözleri renkli,
Duruşu asaletli,
Bakışı beni deli etti,
Çok sevmiştim çok demiştim sana.

Şimdi bugün duyduklarımdan sonra,
Yazıklar olsun bana,
Aşk adamın gözünü bu kadar mı kör edermiş,
Bu kadar mı kendine esir edermiş.

Neler duydum biliyor musun o kız hakkında,
Bana söylediklerinin hepsini yalan olduğunu,
Beni hiç gerçekten sevmediğini,
Benimle dalga geçtiğini duydum,
Ama inan ki hiç kızmadım bunlara.

Lakin son duyduğum yetti bana,
Sevdiğim kızın diğer adı fahişeymiş,
O bakışıyla milleti deli eder yatağa sürüklermiş,
Sevdiğim kız bir fahişeymiş.

Nasıl sevdim seni tertemiz,
Tüm pisliğini örtmüşüm benim kalbim temiz,
Aşkım derken sana,
Titreyen ellerimle seni saramamış olsam da.

Ayrıldıktan sonra yaptığım son araştırmada,
Benden sonra hemen başkasını bulmuşsun,
Onunla her gece beraber olmuşsun,
Yazık güzelim sana,
Seni benim gibi seveni zor bulursun.

Nasılda sevmiştim seni,
Umurumda değildi geçmişin,
Ben seni sevmiştim,
Ama fahişe olduğunu bilememiştim.

Bu kadarını ben hak etmemiştim,
Allah’ım ben ne büyük bir günah işledim ki,
Hangi günahımın bedeli ki,
Böyle bir fahişeyi sevmemin tek nedeni,
O yeşil gözleri.

Allah’ım affet beni,
Seni unutup ona taptım,
Her gece ona yandım,
Şimdi ise her şeyi anladım.

Ben bir fahişeyi yarim diye sardım,
Az daha kendime eş olarak alacaktım,
Allah’tan ucuz atlattım,
Sonunda bende patladım.

Cebimi paralarla doldurup,
Kapısını çaldım,
Onunla sevişirken ağladım,
Tek gecelik ilişkisinin ücretini verip oradan uzaklaştım,
İşte ben böyle bir fahişeyi yarim sandım,
Affet beni Allah’ım,
Seni unutup ona taptım! ...