Fahişe Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Havaya kalkan bir el
Kabul ediyor du fahişeliği.

Neye rağmen, niçin?

Aç kalmayacaktı çocuklar,
donmayacaklardı soğuktan.

Havaya kalkan yüzlerce el,
Kabul ediyorlar dı fahişeliği.

Kabul ediyorlardı alçakların altına yatmayı.

Yerlerde sürükleniyordu insanlık onuru.

Birer birer öldü elini kaldıran kadınlar.

Çırılçıplak sürüklendi cesetleri.

"Çok güzel kızdı" dedi bir japon askeri.

Bir diğeri,
Haykırdı,
"Japonya'ya geri dönmek istiyorum " diye.

Yüzlerce çıplak güzel kadının bedeni,
Ateşe verildi bir gece vakti.

Yandı.
Eli havaya kalkan kadınların bedeni.
Bir çamdan çıkan çıra gibi.