Fahişe Şiiri - Tevfik Gürbudak 2

Adım fahişe, satılık bir meta,
Kim bilir kaç satıldım,
Kaç erkeğin koynuna girdim istemeden bilmeden,
Bana ‘’fahişe’’ dediler, toplum beni attı sinesinden.
Oysa ben de tertemiz bir bebe doğdum,
Anam kaç uykusuz gece beşiğimi salladır,
Emzirdi, büyüttü;!
Babam sevdi kanından geldim diye
Bense leke sürdüm aile şerefine.
Adım kahpe, kirli kadın,
Ne gelir elden karaymış alın yazım ,
Söz vermişti, evleniriz diye
Kandırdı kirletti bin bir hile ile
Söyleyin namuslu insanlar kahpelik bende mi?
Yoksa beni kirletip bırakıp gidende mi?
Kirlenen fahişe, kirleten erdemli insan.
Ters düşmüyor mü, bu ad bu san!?
Ey talihli doğanlar, mutlu olup rahat yaşayanlar;
Ey insanlar dertlerinden ırak, kara vicdanlar,
Toplumdan uzak, gerçeklerden habersiz;
Yalnız damga vurdunuz
Yalnız fahişe dediniz!..
Bizleri bırakınız kaderlerimizle baş başa
Demeyin kirli kadın, fahişe haşa!
Fahişeler de kadın onlarında hisleri var
Fahişeler de kalp taşır, onlar da aşka susarlar
Benim de bir erkeğim olsun seveyim sevileyim
Ben de satılmadan,
Ben de isteğimle bir erkek koynuna gireyim.
Paraları sizin olsun,
Mutluluk satılmıyor!
Nikah?
Benim nikahım her gece başka biriyle kıyılır
Gelinlik elbiselerim, telim duvağım,
Onlar artık rüyalarımda,
Benim düşlerim kirlendiğim gün bitti
O gün karardı dünyam,
O gün ağladı anam,
O gün toplumdan kaçar oldu babam
O gün sarardım o gün soldum
O gün fahişe oldum, o gün içinizden kovuldum!..
Fahişe deyip geçmeyin!
Fahişeler de, kiminin anası, kiminin bacısı
Fahişeler toplum kurbanı, fahişeler yürekler acısı!