Zaman duraksar...?
Gün bırakmıştır kendini serinliğe?
Vakit ikindi
Gafillik bir cemre gibi düşer yere
Temaşa haline bürünür her şey
Ve durgunluk adına bir perde sallanır
Gök mücerred olur zulmetinden vakti seher
Bütün mahlukat O’nu zikreder vakti seher
Güneş çıkınca tüm haşmetiyle menzilinden
Nura boyanır âlem, nur olur vakti seher
Anladım mutlak varlık yalnız yüce Yaradan’mış
Onun olmadığı her şey sadece yalanmış
26.12.16
Yoksa yanında seni sen gibi anlayan biri
Yalnızlık içre olursun kendinin esiri
Varsa yanında seni anlayan bir gönül eri
Nevbahar olur ânın unutursun kederi
3.26.2017
Yalnızlık gönlümün bana verdiği ilk emir
Düşüncelerimin yattığı iğne dolu sedir
Sükut sükut büyüyen yalnızlığın ucu nerde
Yalnızlık gerçek vuslat için çekilen son perde
Yıldızlar da konuşur
Gönlüme gönlüme hepsi birden
Ama hepsi farklı dilden
Biri çok parlak biri az biri daha az
Bahçede açan güller gibi
Gecenin karanlığında ve yalnızlığında
Sefih bir dille başlarım sözlerime
Bu dünya fanidir yoldaşım
Her sözüm öncelikle kendi nefsime
Yoksa yüce kalbine girmez yoldaşım
Mihmanız hepimiz, yolumuz ahiret
Zamanı geri almak belki herkesin isteği
Niye olmak istemez ki şu ‘an’dan müstefi
An bu an dün çoktan gitti yarın diye bir şey yok
Değerini bilene şu an asırlardan da çok
7.2.2017
Biz kaldırırken güneşi uykusundan
Bazısı veda eder akşam ufkundan
Bir yaprak gibiyiz zaman rüzgârında
Eser dururuz ânın sonbaharında
Zaman nedir biz neresindeyiz ânın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!