Fadimeye Kuma Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Fadime'ye Kuma

Temel bir kız kaçurdi,
Ermeni döli çıkti,
Ne gerdek var ne zifaf,
Karninda puli çıkti.

Uşağum habu kızi,
Sen çok aramiş misun?
Saçlaruni elunle,
Tutup taramiş misun?

Temel dedi çakturma,
Buni yalandan aldum,
Fadimenun huyindan,
Biraz da mecbur kaldum.

O gabyana huyindan,
Can boğaza dayandi.
Fadime habu kızi,
Kendine kuma sandi,

Seneler gelur geçer,
Yuzume bakmaz idi,
Nasihat dinlemzdi,
Beni hiç takmaz idi.

Yirmi seneden beri,
Fadime sağır idi,
Kocasini duymazdi,
Huysuz bir sığır idi.

Dedum belkim değişur,
Yapayim oğa oyun,
Evde değerum olsun,
Beni sanmasun koyun.

Velhasil bu kumayi,
Fadime çekemedi,
Her bir şeyi pay edup,
Önine dökemedi.

Dedi gönder habuni,
Ben sağa bakacağum,
Hizmetuni ederken,
İşık da yakacağum.

Temel dedi: Elunden,
Hep yandum, yanacağum,
Habu deduğun söze,
Nasil inanacağum?

Fedime der Temele,
Seni memnun ederum,
Eğer uzersam seni,
O gelur ben giderum.

Mustafa Hoşoğlu
18.04.2015