Fadime çimdur, Zeynel kim?

Fadime çimdur, Zeynel kim?
FEVZİ GÜNENÇ

Günlerden, haftalardan beri nehir kitaplarını okuyorum Heyemola Yayınlarının. Kalbimin Kuzey Kapısı Trabzon, Temel Kimdir, Fadime kim? ... Üç ayrı kitap.
Karadenizli uşaklar yazmış. Bir kaç yıl önce de okumuştum. Dönüp dolaştım yeniden okuma gereği duydum.
Okudukça yüreğimi kanatıyor bu kitaplar, bu kitaplarda yazılanlar, Karadeniz insanına layık gördüğümüz kara kader.
Özellikle de elimdeki şu son kitap. +Fadime Kimdir+ yüreğimden vurdu beni.
Fadimeler üzerine ağıtlar dizmiş Temeller, Ayşenur Kolivar’lar, Leyla Çelik’ler, Özlem Doğuş Varlı’lar, Şehvar Başiroğlu’lar, daha bir çokları…
Neden içimi kanatıyor bu Karadeniz uşaklarının yaşamı? Ne diyordu hani Trabzonlu bir türkücü:
+Antepte bir Mehmet ölse
Benim içim kan ağlar…+
Onun şu günlerde üst üste düşen Antepli Mehmet’lere içi kanar da benim Kardeniz uşaklarına içim kanamaz mı?
*
Heyemola Yayınevi bir güzel yayınevidir. Karadeniz’den başlamış işe, yayınevinin sahibi, Ömer Asan bey, her kentten bir kadın bir de erkek yazara kitaplar yazdırarak sürdürmüş kentler dizisini.
Malatya’yı yazdırmış bir insan güzel güzel yazar; Necati Güngör dostumuza; Hatay’ı yazdırmış güzel insan, güzel yazar Burhan Günel dostumuza.
Gaziantep’i yazmak da Lütfiye Aydın kardeşime nasip olmuş. Bir de bana nasip olacaktı, Sözleşme tarihimizin üstünden yıllar geçti, ben daha kotaramadım “Gaziantep Yolunda+ kitabımı.
Ben çalışmayı sonlandırabilmek için çabalayıp duruyorum ama hâlâ geçerli mi sözleşmemiz, bilemiyorum. İçinize sinecek bir kitap birkaç yılda bitmiyor…
Heyemola, benim yayınevim bir bakıma. Sözümde durabilmiş olsaydım ikinci kitabım olacaktı o yayınevinden yayınlanan “Gaziantep Yolunda+ adlı çalışmam.
*
Lafı uzattım, Leyla Çelik’in +Kırmızı Elbisesi”nden söz edecektim aslında bu yazımda. Karadenizli Çernobil kurbanı bir küçük Fadime kızın düşlerinden söz ediliyor +Fadime Kimdir” kitabındaki bu yazıda.
Kırmızı renk kanın simgesidir bilirsiniz. Bunu aklınızdan çıkartmayın son sözümü söyleyinceye kadar.
Küçük kızın düşlerini kasaba panayırında gördüğü kırmızı bir elbise ile kitapçı vitrininde gördüğü kitaplar süslüyor.
Fadime’nin ailesi yoksuldur. Kızlarına alamazlar bu pahalı (!) şeyleri.
Tek çözüm kızın ürünü toplanmış olan fındık bahçelerinde +başak yapma”sındadır. Başak yapmayı bilirsiniz.
Ben bir zamanlar Gaziantep yöresini yeşile kesen, şimdi yerini beton yığınlarına terk eden bağlarımızdan bilirim başak toplamayı.
Biz de o bağlarda başak yapardık çocukken. Tiyeklerde kalan tek tük üzüm tanelerini toplardık. Kırmızı elbiseler, kitaplar almak için yapmazdık başağı. Pis boğazımıza tıkınmak için yapardık.
*
Kaç yıl önceydi… Çernobil’de nükleer bir patlama olmuştu, aklınızdadır. Sızıntıların Karadeniz toprağımızı etkisi altına aldığı söylenmişti.
Toprağın zehirlendiğinden, bu toprağın ürünlerini yiyenlerin kansere yakalanarak öleceğinden söz edilmişti. Buna karşı çıkmıştı zamanın iktidarının bakanları.
+Korkmayın, hiçbir şey olacağı yok. Bakın ben o topraklarda yetişen çaydan içiyorum…+ demişti, ince belli çay bardağındaki kan rengi demli çayı höpürdeterek içerken.
O bakan hâlâ yaşıyor. Karadenizli bir çok insan kanser olup öldü ama o ölmedi. Demek ki içtiği çay, Çernobilli çay değilmiş.
*
Fadime Kimdir’deki +Kırmızı Entari+ anlatısı kendine kitaplarla kırmızı renkteki entariyi alabilmek için başak toplayan küçük Fadime’nin ölümüyle noktalanıyor.
Mezarının başında sağlığında erişemediği kitaplar ile sadece düşlerinde estirerek giydiği o ölüm renkli entari vardır.
İçim kanıyor kitabı okurken Karadenizli bu küçük kız için. Lanetler yağdırıyorum +bir şey olmaz+ diyerek gerekli önlemleri almayanlara…
Kim bilir daha kaç Fadime kanser kurbanı olacak o eski Çernobil patlaması yüzünden. Gerekli önlemleri almaya gerek görmeyen sorumsuz sorumlular yüzünden…
*
Yarın bir cenazeye katılacağım.
Bir mayın tuzağına düşen Mehmetçik Zeynel’i son yolculuğuna uğurlamak için…
Bu görünen ölümlerden, anaların bağrını parçalarcasına feryatla ağladığını gördükten sonra:
Hâlâ davul zurna eşliğinden halay sekerek +En büyük isker bizim asker+ diyerek sevinçle hoplayıp zıplayabilecek miyiz acaba?
Özellikle de maindar istifalarıyla gündeme gelen Genel Kurmay Bakanı ile Kuvvet komutanlarının istifalarından sonra…
Trabzonlu Fadimelere bizim yüreğimiz nasıl kanıyorsa, kuşkum yok Karadenizlilerin de yüreği kanıyordur Gaziantepli mayın kurbanı Zeynel’lere.
Bu kader bizim kaderimiz değil.
Olmamalı!