Geçtiğimiz günler içinde İstanbul'da bulunduğum sırada ziyaretine gittim. Oldum olası renkli kişiliği, ne zaman şaka, ne zaman ciddi konuştuğunu anlamakta zorlandığım Fadime Teyzenin sözlerini hep hikmetli bulmuşumdur.
Hal hatır, yolculuk, faslından sonra hasbıhale başlıyoruz.
—Haşmet Abi ailesi nasıl? İnşallah iyilerdir. Yaylaya gidecek misiniz bu yıl yine?
—İyiler, şükür. Bir ay kadar önce bende oradaydım. Onlarda hanımıyla izin alıp gelmişler. Yayladaki evi tamir etti. Epey masrafları olmuş. Her zamanki bildiğin Haşmet işte. İnsan 7 sinde neyse 70 inde de odur. Değişecek değil ya! Karısına tadilata ilişkin gerekli malzemeleri, yapılacak işleri anlatıyordu.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta