Fabrika yorgunu Şiiri - Nurcan Göksel

Fabrikanın dumanı
uzaktan göründüğünde
aynısı başlar
usandığın sabahların…
Bir düdük çağırır aceleci
sen geçerken
daracık sokaklardan…
Doğrudur!
Köşe başında kadınların
erkenden dedi koduya durduğu…
Bilmezler!
Sendeki günlerce süren
büyük yorgunluğu…
Biraz öylesine giyinirsin ya
biraz açık orası burası
ayıptır ve günahtır,
o yüzden
garip bir selamdır verdikleri…
Biraz yalancı, biraz müstehzi…
Sen geçerken yorgun
dar sokaklardan
bilmezler
içine kapadığın yorgunluğu…
Yaşam hızla gider de
günler boyu çoğalttığın
adımların ağır gelir…
Çöker üzerine geceleri
böyle yaşamanın zorunluluğu….