Fabrika kızı Şiiri - Erdal Keskin

Kuru ceketle günaşırı ayazlardım
Tıkış tıkış gelecek tramvayı beklerken
İkide birde duruverirdi namussuz
Ne bilsin ki cansız meret
Düşçüsünün aynı yola koyulduğunu.

Ezik yolların kederine deli yüreğim,
Tarih kokan koca insanların arasında ezilmeye endamsız sıfatım,
Kaldırımdaki âşık serçelerin ötüşlerini dinlemeye yüreğim;
Muhtaçtı.

Kendimce bir sevdaymış o muhtaçlıklar,
Kara sürgülü sarı bir fabrika kapısıysa
Son durağım.
Hani derler ya “küt küt atar şuram”
“Kıpır kıpır olur buram”
“Aşk” dediğiniz şey nasıl bir şeyse;
Onu görür görmez vallahi de billahi de
Hüngür hüngür ağlıyordum.

18/07/2014