Fabl Şiiri - Süleyman Ergül

FABL -1-

Ormanın derininde
Suların gerisinde,
Koca aslan yaşarmış,
Ağaçlar ülkesinde.

Bütün hayvanlar ondan,
Çok korkarmış nedense,
Sorgusuz uyarlarmış,
Kralmış ya, ne derse.

Ama bir gün toplanıp,
Demişler artık yetsin,
Gayrı özgür olalım,
Herkes yoluna gitsin.

Fil demiş ki iriyim,
Yani cesur biriyim,
Bundan böyle sizlerle,
Hep ben ilgileneyim.

Tilki hemen atılmış,
Olmaz demiş kurnazca,
Ben en akıllınızım,
Ve sırıtmış haylazca.

Kurt bu işe bozulmuş,
Durun bakalım demiş.
Hem güçlü hem vahşiyim,
Yeni şef, benim demiş.

Yılan da gülmüş kıs kıs,
Söylemiş herkes haksız.
Bana yakışır bu taht,
Çünkü sinsiyim heyhat.

Çakal koşmuş öteden,
Eksiğim var mı sizden.
Adımı herkes bilir,
Tam reis olur benden.

Kaplan sertçe bir tonda,
Haykırmış tam o anda,
Bıktıysanız aslandan,
Öyleyse ben varım burda.

Zürafa ve karaca,
Geyik ile kokarca,
Seyirci locasından,
Dinlemişler usulca.

Maymun dala tünemiş,
Sincap ardına gizlenmiş,
Kaplumbağa köşeden,
Çalılardan seyretmiş.

Sıra gelmiş seçime,
Ağaçlarda reçine,
Sandık ortaya konmuş,
Artık oylar konuşmuş.

Tam bu heyecanlı anda,
Oylama zamanında,
Aslan çıkmış ortaya,
Herkes ürkmüş, öyle ya.

Sonuçlar açıklanmış,
Kimse bir oy almamış,
Kesintisiz tüm oylar,
Aslanda toparlanmış.

Tüm desteksiz atanlar,
Meğer ne korkakmışlar,
Onlar bile tercihi,
Aslana kullanmışlar.

Önemli olan güç değil,
Adil lider olmaktır.
Herkese eşitlikle,
İnsaflı davranmaktır.

Korku ile yönetim,
Kimseye kar sağlamaz,
Huzurlu bir ülkede,
Hiç kimseler ağlamaz.

Süleyman Ergül Temmuz 2012