Fabl Şiiri - Uğur Musab Şahin

Çöl devesi gibi dikende ısrar etmekte
Sevmediği ot keçinin burnunda bitmekte
Gözü önünden geçer tren, görmez kurdu.
Bakmakla öğrenilse, köpek kasap olurdu.
“İt an çomak hazırla” der bir atasözümüz.
Dana altında buzağı arayanlara, sözümüz.
Döndükçe döner dönme dolap, kör katırın
Bez bağlanmış ağaç, Mum yakılan yatırın
Eşek inadı var, sanırsın ki çok ağır başlı
Görünüşe aldanma, kaplumbağadan yaşlı.
Cesareti yoktur, kendi çöplüğün de öter.
Suçu aynı, korkak kedi gibi pisliğini örter.
Kurnazlıkta üstüne yoktur, tilkiden kurnaz.
Marifeti bir yumurta, duyurmayan kalmaz.
Akılsız köpeğin ömrü, hep yollarda geçer.
Keçi gibi, pınarın en başından suyunu içer.
Bir tarafı kaşınsa, hemen orayı yarası sanır.
Deve kuşu gibi, soluğu sahilde kumda alır.
Döner dolaşır, yeri tilkinin kürkçü dükkânı
Kılavuzluğu ağır basar, karga peynir yalanı.
Arpası çok gelirse, sütçü beygir gibi kişner.
Tazı gibidir, ilk fırsatta da yal vereni dişler.
Yatağından bellidir, “kokarca mı bu” dersin.
O armudun irisini yer, sen de iyisini yersin.
Balık baştan kokarmış, asalaktır her kene
Daha mart ayı gelmedi, çatıda ki kedi ne?
Kaz gelecek yerden, tavuğu hiç esirgemez
Yavaştır bilir, kaplumbağayla yarış demez
Ölü gözünden yaş, imam evinden aş çıkmaz.
Öyle laf cambazı ki, kimse hilesini çakmaz.
Ağzında peynir varken “gag” diyemez tilkiye?
Arkanı iyi kolla, ne de olsa burası Türkiye.
2010