F08 - Denizciler Şiiri - Tahir Güngör

Derler ki denizciler;
'Hiç güvenmeye gelmez,
Hafif kadın gibidir deniz,
Ne yapıp ediniz,
Bunu böylece biliniz'.

Tanıdık hep birlikte,
Üç günlük zoraki deizcilikte,
Denizin Akını ve Karasını,
İki kıta, iki boğaz arası,
Göl gibi Marmarasını,
Adalar dolu bir bölgesini,
Ala işte, Egesini.

En azgını kızgını,
Dinlemez dümeni dizgini,
Akı, hele yok mu Karadenizi,
Bir tutar da yerliyi gezgini,
Eder insanı yaşam bezgini.

Azgın azgın dalgalar,
Dağlar kadar,
Kini, garazı da var,
Eser, üfürür, kudurur,
Gümbür gümbür,
Vurur ha vurur vurur...

Oysa, ne kahpe ne de gaddar,
Döver dobra dobra,
Öfkesin, hıncın alana kadar,
Tükenir,durulur, durur,
Soluk soluğa yorgun düşer,
Uyur ha uyur uyur...

Denizciler, denizciler,
Mavi atlasta beyaz inciler,
Yıldızlara, ufuklara gözcüler,
çok renkli, gizemli gizciler,
Dümen suyunda izciler,
Çıkara yön, zora yan çiziciler...

Toplanır da üçbeşi, altısı yedisi,
Fırtınadır limanda fısıltısı, esintisi,
Sarar sahili dedisi kodusu,
Unutturur,
Denizi, poyrazı, lodosu...

Candır, canlıdır, çırpınır,
Ümittir, nimettir,kaynaktır denizler,
Biraz havalı, biraz kıvrak,
Biraz da oynaktır,
Denizciler...

Velhasıl,
Bir alemdir deniz,
Bir alemdir denizciler,
Anlamak zor,
Güvenilmez olan,
Bilmem deniz,
Bilmem denizciler...