Toprağın özünden fışkırır çıkar,
Tomurcuk haliyle doğaya bakar,
Dört saat içinde boynunu yıkar,
Ruhun ferahlıyor güller açarken.
Dibini çapala dalları yokla,
Isparta sembolü her mevsim kokla,
Eşine, dostuna yaprağı sakla,
Ruhun ferahlıyor güller açarken.
Mis gibi yayılır, oksijen dolu,
Oradan geçiyor sevdanın yolu,
Resulü hatırla Allah'ın kulu,
Ruhun ferahlıyor güller açarken.
Yedi veren türü canlı kalıyor,
Rengarenk oluşu aklı alıyor,
Kökene, dikene gözüm dalıyor,
Ruhun ferahlıyor güller açarken.
Bağda, bahçemizde, saksıda yaygın,
Gülün ürünüyle artıyor saygın,
Zekiye umuttur aşkına doygun,
Ruhun ferahlıyor güller açarken.
6-1-2014
Zeki ÇelikKayıt Tarihi : 24.5.2015 10:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/24/f-e-r-a-h.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)