Ezme Şiiri - Bekir Dalkıç

Yazık ediyorsun yazık , yazma kağıda.
Yüzme derisini şiir şiir diye diye.
Canını acıtıyorsun güzelim sözcüklerin.
Sırf yazmak için dizme sıraya.
Yazamıyorsan yazma.

Kenar mahallelerine de uğramayacaksan eğer,
Bulanmayacaksan tozuna, toprağına,
Acıya ve hüzne.
Gelipte gezme bu şehri ne olur.
Gelipte gezme.

Çek o ellerini teninden kadının.
Lütfen bir kerede azma.
Hele önce bir ruhuna dokun, ruhuna.
Önce ruhuna.
Bedeninden önce.
Üzme onu yazıktır,
ne olur üzme.

Geleceğine ışık tutamayacaksan  eğer.
Elinden tutmayacaksan.
Kıyıpta yapma çocuk mocuk.
Sonra unutupta bir köşede
Basıpta üzerine ezme.
Ezme, ezme.
Ne olur ezme.

Vermediysen emek, dökmediysen alın teri
Gelmesin inşallah dükkanına müşteri.
İnşallah gelmesin.
Hakkını ver önce hakkını.
Öfkeye kapılıp kimseye de kızma,
Kızma sakın, kızma.

Ve sen çiçeğim,
Seveceksen beni tam sev, tam.
Birgün gideceksen eğer.
Girme  bu gönlün içine.
Bu yüreği kanatıpta kanını süzme.
Süzme.
Süzme.
Ne olur üzme beni.
Ne olur üzme.
Üzme.