Ezizim Şiiri - Hikmet Elp

Ezizim bir gulağ as,men déyim sende dinle
Ezizim anla meni,qat vér mene dilinle

Tamam bir quşağ oldu aleme göz açdığım
Heledir ağlayıram sil gözümü elinle

Gapım kilitli qaldı,xeste düşdüm yatağa
Ezizim çalmadın ki qapım 'saba yéli'nle

Ezizim qoyup géttin meni min ehtişamla
Bir ümman olmuş idim,qurudum qaldım damla

İtirdikce özümü,sél basdıqca közümü
Ezizim zebaniler dağlayıblar gözümü

Görmeyen gözlerimle boş baxıram âleme
Gayesiz bir su kimi men axıram âleme

Besdir o ki var yandım,gızıl qana boyandım
Âlem mene dağ vurub,géc vaxtda oyandım

Ezizim derdim çoxdur,danışmağa dil dönmür
İçimdeki ataşa derya bağlansa sönmür

Bir elim él axdarır,bir elim gün içinde
Üreyim qan ağlayır,qalmışam qan içinde

Gözler nurun itirmiş,görmek istemir özüm
Dilim lâl olmuş kimi dinmir,danışmır sözüm

O ki cefama dözen,senden qalan gümanım
Gelemle dile gelmiş intizarım,elemim

Ezizim gel Hikmet'in yétir son nefesine
Ayağa qalx,qulaq vér Azerbaycan sesine