Eziyet bana revaydı Şiiri - Aydın Bayrakdar

Od veya asit değil, beni gözlerin yaktı
Siteminde mavi gök gürledi şimşek çaktı

Hür dolaşmak isterken dağı bayırı çölü
Gözlerin beni aşkın zindanlarına tıktı

Kurtuluş var mı vuslat var mıdır bir söylesen
İnan bu gönül artık tutuklulukdan bıktı

Kabullen sen de artık bu fakirin aşkını
Yokluğunun sancısı kalbime kurşun sıktı

Sunmak istediğimdi yüreğimin serveti
Su gibi dupduruydu, bulutlar gibi paktı

Matarasında durur sandığım ab-ı hayat
Içilmeden döküldü kıraç toprağa aktı

Bunaltıcı duygular azad ederken beni
Gitmeden kollarıma demirden zincir taktı

Dağılan her ümidin ceremesi kin tuttu
Gareziyle kalmadı, istikbalimi yıktı

Bir kedim var evimde başını okşadığım
o bile kem gözlerle kara bahtıma baktı

sevilmeden sevmeye kalkmak benim neyime
belki de bu eziyet bana revaydı haktı.

Her zaman sana karşı tebessüm eden Aydın
Kötü adam da oldu, zıvanadan çıktı