Eziyet; agacın ve çiçeklerin...

Umutlar düşerken yaprak yaprak tek tek sonbahar hüznünde

Açılmayı bekleyen, kasımpatı,mor menekşe, laleler

Aşığın nutkunda kalır kurur söylenmeyi bekleyen nağmeler

Açmayı unutan ağaç yapraklarını gizler umutlarla gel bahara

Hüzünü inletir tek tek damla damla gözyaşı ile yağmurlara

Amacına ulaşmaktır ağacın göğsünü gerer sabırla yağmur yangın ve yıldırımlara...

Ve bir bahar görmek için aç çıplak kavuşmak ister güzün kaybettiklerine...

Gecedir artık bahar gelene kadar tüm ağaçlara,

Ve her ağaç sarı yapraklarıyla benzer gece lambası; abajurlara...