Eziyet Şiiri - Halil Aksoy

Islık çalarak gelen bombalar,
Bir hançer gibi saplandı,
Şehrin kalbine.
Kıyameti andıran patlamalar.
Kulakları sağır eden gürültü,
Gözleri kör eden ışık demeti.
Ortalıkta koşuşturan,
Çaresiz insanlar.
Bu savaş değil bir kıyamet.
Ayırmadan alıyor canları.
İhtiyar,çocuk,yaşlı, genç.

Rüyalar bitmiş.
Hayaller darmadağınık.
Çiçek kokuları gitmiş.
Kaplamış her yanı,
Barut ve kan kokusu.
Her yana ölümün kokusu sinmiş.

Savaş demişler adına.
Değil onun adı savaş.
İnsanın insana vahşeti.
İnsanın insana,
Kini nefreti.
İnsanın insana,
En büyük eziyeti.
Bitsin artık insanın insana,
Eziyeti. 03.04.2003 (Bağdat bombalanıyor.)