Ezilmek mi Sevmek mi?

Seninle anlamak kolaymış hayatı;
İçimde ki saklı kalan şu feryadı.
Duymadığım meğer ne acılar varmış
Yüreğimin en sığ yerinde.

Hayal kırıklığını hiç bilmezdim
Sayende üzülmeyi, kahrı öğrendim.
Gözlerimde kaybolur anlamsızlığın
Anlıyorum ki artık işte, bu sensin.

Sebepsiz boşluğa bakamazken
Ne çok sebebim varmış yaşlı gözlere
Yalnızlıktan korkmak boşunaymış
Ağlamak için tek yer yalnızlığımmış.

Bir adam yürüyor karanlığın içinde
Bir gölge gibi usulca ve gölgeden bile sessiz
Yol ver yüreğime, içimdeki sislerin arasında
Kaybetme beni, bırak! bir liman bulayım.

Bahane bulamıyorum bana kalmamış çıkışları
Dik yokuşlardan, inenlerin seyrindeyim.
Ne çok yordun beni birkaç seneye sığdırdın
Sanki uçup gitti ömürden on, onbeş yılım.

Dinlemeyen, asi bir yürek tavrıdır bu
Hiç edilmiş şekilsizliğedir isyan
Ezilmekle sevmek arasındaki farkı
Bulmanın alın teriydi olduğum sırılsıklam.