Ezilen Oyuncaklar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Fırtına, boran durmuyor
Öfke, şiddet dinmiyor
Susmayan top, tüfektir
Zulüm Çukurca’da cana alıyor yine

Zaman dert, çile yüklü
Gayri güneş doğmuyor
Ay karanlıkta kalmış
Mehtap dağlara vurmuyor
Geceler acımasız, geceler arsız
Namlular Şırnak, Cizre’ye çevrili
Ağlayan gözlerdir dökülen gözyaşı
Ciğerpareler vurulmuş
Analar yasta şimdi, analar şivanda yine

Namertler yüreksiz
Şakaklara mermi dayattılar
Canlara kıyıyorlar
Ölüm sardı bedenleri
Alev ateşin yükseldiği Diyarbakır’da kıyım var
Çocuklar mevta çocuklar yaralı
Sağ kalanlar Van’da Tatvan’da zindanlardalar yine

Durmayan bir kıyımdır
Sürdürülen bir kirli savaş
Dersim, Ağrı gibi
Her yer kanayan deryası yine

Yağmur gibi yağan mermilerdir
Silopi, İdil de yaşam hurdahaş
Oysa ne kadar barışa susamışlardı
Oyuncakları paletler altında ezilen
Annesiz, babasız kalan o çocuklar
Aman oy hal böyle faşizm katlediyor yine

Küllenmeyen derttir süren zulümdür
Köyleri yakıp-yıkan mezarlığa çeviren
Can alan, kan döken
Devlet terörü
Yüksekova, Beytüşşebap’ta
Yaşamı ölüme çevirdi hal budur yine

Kalan canlarda feryat, figan
Yüreklerde tükenmeyen hüzündür
Nusaybin, Çukurca semalarında
Dolaşan jetler, helikopterler, uçaklardır
Yerde alev, ateş kusan avlayan tanklar var yine

İhbar eden heronlar
Atılan parçalayan, yakan gazlar
Boğdurucu dumanlar
Tanınmaz hale getirilen bedenlerde
Uzuvları eksik
Bir vahşetin sonucudur bu
Görülmemiş ölüm var
Zulüm, katliamdır Kürdistan’da yine

Mehmet Çobanoğlu
07.12.2011
Yıldırım