Cennet bahçesinin tek renksiz gülüydü o.
Bir gün gözleri kör olmuş iki sevgili yüzünden ezilip gitti.
Sevişiyorlardı o renksiz gül ezilirken.
Oysa aşk bize kendinden başka ne verebilir ki.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta