Ezik Şiiri - Özkan Büyükburçoğlu

(Korkak ve Suskun)

Doğarken ağlamayan bebek var mı,
Gözyaşını yalamayan,
Sessiz ağlayıp kendine kıyan,
Taş bağlayıp yüreğine, boğazına düğüm atan,
Sessiz ağlamadı mı insan.

Korkak ve suskun büyüyen ezik bir çocuğun,
Hayal coğrafyasında bilinmeyen bir ülkede,
Mert ve delikanlı ütopyası.
Kahraman efsanesi,
Yetmez düşleri.
Batıdan yola çıksan varmazsın doğuya,
Kuzeyden gitsen …uçsuz bir hayal boşluğu.
Ezik, korkak ve suskun bir çocuğu oynayan film yıldızı dahi,
Kaçar gider kendi setinden…
Sen ki bırakmadın beni.
Yapıştın bir kader gibi.
Ezilmişliğim.

Düğmesi kopmuş gömleğin,
Ökçesi oylayan çorabın,
Boyu kısalmış bir pantolonun içinde,
Acemi bir berberin acele tıraşıyla,
Hem alttan hem üstten ezilmiş,
Yağlı ilmek takılmış gibi boynunun altı kirlenmiş.
Ezilmiş.

Ezik
Korkak ve suskun! kim diye sorduğun.
Benim işte aynada gördüğün…

Bırak! Ellerinde nasırlar kalsın yolma,
Yaşadığın hayat zaten kaya gibi sert,
Fikirlerin dikine, belki eskiden kalma,
Gençliğin düşlediğinin tam tersi.Yosma.

Evrilip giderken bu hengamede,
Tüyo verenler tüysüz horoz gibi,
Her kavgada kaybetmiş,
Bırak beni ey Gölgem, Işığım zaten zayıf…
Alevime üfleme.

Ey kendini bana unutturmuş benliğim,
…
Ezik!
Korkak ve suskun bir hiçim.