Ezîdî Katliamı Şiiri - İzzettin Coşkun

Bu ne mahşeri zulümler kalabalığı
Bu ne zorlu ölüm ya Rabbi...

Bir dilde açıklaması var mı
Sayısız kere mazlumluğun kabul edilmezliği?  
Yalın ayak bir sürgün kızıllığı
Ve tepeden tırnağa bir susuzluk faciası
Ve ayaklar altında birikmiş sular 
İşgal edilmiş bir vatanın ironisi
Dicle gibi kudurmuş 
Ve binlerce kez ters yüz edilmiş hayalleri
Ve çöllerde yağan küçük ayak sesleri. 
Çocuklar hiç böyle katledilmedi
Böylesi dağlarda sağanak cesetler 
Ve doğanın dengesiz döngüsü
Nesli tükenmiş bir yaşama terk edilmişleri

Hiç görülmedi tanrının 
Ve meleki tavus’un bu denli çaresizliği
Ecelsiz sualsiz ölmenin derinliği
Çocukları savaşa terk etmenin iğrençliği
Ve hiç görülmedi yasak bir dilde mazlumluğu
Bu denli haykırmak
Ve Ağıtlarca pasaporta sığınmak.
Ve sığınmacı yürekleri avuçlarında
Ölmenin en sessizliğine soyunanlar...