Ezgiye Şiiri - Emirhan Cesur

Bu,
Ablamın bana aldığı mızıka..
Ses çıkmıyor bundan,
Hep aynı notada..
Sahi ne kaldıysa ondan,
O yokken,
Çalışmıyor,
Çalmıyor da..
Hep aynı hüzünlü ezgilerdeydi,
Sahi senin adın da Ezgiydi..
Yeşillerin örtüldüğü,
Buzlu bir kış gecesi,
Benekli şapkandan çıkarıp,
Bana bir mızıka vermiştin.
İlk sen çalmıştın,
Bak postacıyı bana..
Sanırsam buydu sevgi,
Öğrenemeden uçtun nazarımdan..
Heyecanlıydın sahi,
Sahi bir çocuk gibiydin,
Şort giymiştin o ayazda.
Sırf vakit kaybetmeden,
Benle oynamak için,
Ulaşmak için o gemiden çıkıp,
Keşfedeceğimiz adaya..
Ne çabuk uçtu yıllar,
Sahi bozulmuş da mızıkam..
Ya da ben çalamadım hiç,
Bilemiyorum..
Bilemeyeceğim...