Yaşam ezgisi tutsak edilmiş
Küflenmiş her bir notası
Kaldırımlar nemli durur ölüm tadında
Öksüz bir çocuğun hayata bakışı gibi
Döş yarası acıtmaz artık
Baldıran acısı yılan zehri
Sıtma sarmış
Nehirleri kan irin akar
Ne gün gelmek biliyor
Ne de gece tükenir
Bir kül tabağında
Sönmüş bütün lambaları bu kentin
Bütün yüzlerde izmarit izleri
Yüreklerin pasında boğulur
İnceden kanayarak
/Yolu yok
Okulu yok
Hakkı-hukuku yok/
/Mahkemeleri çok
Ağlayanı çok
Yoksulluğu çok/
Ölümü üşütüyor bu kent
Azrail kokar sokakları
Boş beşiklere bakan ay
Tutulur utancından
Geceyi,gündüze taşırken
Beyaz bir kelebeğin narin kanadında
Çıkmak mı bu yürek karası kentten
Ya da yaşamsızlığı
Karanlığı
Ya da ölümü çıkarmak mı bu kentten
Bir bahar fısıltısında
Ayhan Dağhan
03.06.2010—05.06.2010
Ayhan DağhanKayıt Tarihi : 9.6.2010 08:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!