Ezgilerin Dili Şiiri - Hıdır Yallı

Gönlümün ıssız kumsalında,

Süzülüp giderdim bir başıma,

Dilimden ezgiler dökülürdü,

Durmaksızın peşi sıra,

Hepsi senden hatıra kalmıştı bana,

Her dilimden hecelenip döküldüklerinde,

Bilincimin sarmalına düşerdi gölgen,

Akıl süzgecimden geçip gelirdin yanıma,

Bazen bir beşik gibi sallanırdın karşımda,

Bir o yana bir bu yana...

Zerrecikler hülyasındaydın yine,

Umurunda değildi hayatın hiç bir kulvarı,

Doludizgin yaşardın onca serüvenlerde,

Akıp giderdin su gibi sessizce kendi dünyanda

Bazen küheylan olurdun aşardın ulaşılmazları,

Ben sessiz sedasız seyrine dalardım hülyanın,

Takılıp giderdim peşisıra sevdanın,

Sallanır dururdum boşlukta pervasızca,

Tıpkı bir sarkaç gibi,

Bir o yana, bir bu yana...

Nafileydi çırpınışlarım,

Sahildeki süzülüşlerim,

Ezgilerin diline dolanışım,

Sarhoşluğum, umarsızlığım,

Dolunay gecelerinde nara atışım,

Dünyaya kafa tutuşum,

Yine her nedense,

Hepsi boş gelirdi bana,

Hiçbirşey doldurmuyordu yerini,

Çünkü dünya bir yana,

Sen bir yanaydın....