Ezgilerde Yalnızlık Şiiri - Rüstem Badıl ...

Bilinmez bir sevdadır içimde filizlenen,
Gözlerimde derin, uzak bir düş seli,
Sanki her adımda hayat eksilir benden,
Yitip giden yılların soğuk rüzgarı deli.

Yalnızlık çiçek açar gönlümde geceyle,
Her yaprakta eski günlerden iz kalır,
Kuru dallar gibi solmuş hayallerimle,
Bir zamanlar yeşil olan kalbim kanar.

Ne bir umut beklerim artık bahardan,
Ne de bir ışık ararım yıldızlı gecelerde,
Sadece bu yollarda yitip gitmek var bana,
Yalnızlık, belki en sadık dostum her köşede.

Belki bir gün son bulur bu yolculuk,
Bir solukta geçer hepsi, yavaşça son bulur,
Fakat şimdi, bu dünya ağır bir yük,
Ve gölgede kalan yollar, beni yine sarar, vurur.