Ezgilerde Acı Var Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Nideyim fânî ömürüm tükeniyor
Dalından solan, kuruyan gül gibi
Yanıp biten dal gibi, kömür gibi
Akıp giden su, eriyen kar gibi

İçim kanıyor, ruhum daralıyor
Boran, fırtına, tufan sardı beni
Çünkü dert çünkü çile yedi beni
Çağlayan kahrım, yoksulluk üzdü beni

Dört yanımdan ağıtlar yükseliyor
Acı bitmiyor, dert bitmiyor serde
Tükeniş var, yoksulluk var bu yerde
Feryat-figan çoğaldı her bir yerde

Gayrı ay şavkı düşmüyor dağlara
Beni saran, tükenmeyen hüznüm var
Buruk ezgilerde acı var, ah var
Bitmeyen gözyaşım var, çığılığım var

Yine yaprak, çiçek, kuşlar tarumar
Derdimi, kahrımı kime diyeyim
Başımı alıp nereye gideyim
Yâr tut elimden canımı vereyim

Mehmet Çobanoğlu
09.04.2019
İstanbul