Ezgi'yle Yaşamak Şiiri - İsmet Şahan

Süzülürken akşamın sessizliğiyle,
Gönlümde bir hüzün, bir özlem var.
Ezgi, seninle dolup taşan bu yürek,
Sensizliğin girdabında savrulur, perişan.

Her sabah umutla uyanırım,
Belki dönersin diye beklerim yolları.
Gözlerim ufukta, adını fısıldar,
Her adımda seni arar bu gönül, suskun.

Gül yüzün gelir aklıma her dem,
Sesin yankılanır boş odalarda.
Ezgi, seninle güzeldi bu hayat,
Şimdi sensiz, gölgeler arasında kaldı.

Rüzgarın estiği her köşe başında,
Belki bir iz bulurum, belki bir ses.
Ezgi, hasretinle yanar bu can,
Bir gülüşüne, bir bakışına hasret.

Zaman akar, su gibi geçer yıllar,
Ama bu sevda, eskimez, bitmez.
Ezgi, adın kalbimde mühürlü,
Her gece hayalinle avunur bu yürek.

Bil ki, beklerim seni her mevsimde,
Gözlerim yolda, kalbim sana emanet.
Ezgi, bu hasret dinmez,
Seninle dolu her an, seninle yaşar bu yürek