Ezgi Şimşek Şiirleri - Şair Ezgi Şimşek

Bir sürü
Ev var etrafta...
Evlerin içinde
İnsanlar,
İnsanların içinde
Yürekler...

Büyülenmiş gibiyim,
Yanından ayrılamıyorum...

Kokun siniyor ellerime,
Ellerinden kopamıyorum...

Gördüğüm renk
Yabancı bu sfer
Bana!

Ne siyah kadar
Karanlık,

Birlikte yürüyorduk...
Ellerimiz birleşikti lakin,
Gözgöze gelmeye
Cesaret edemiyorduk...
Yoldan geçenler
Meraklı bakışlarla süzüyordu

Kimseye anlatamam
Derdimi, kederimi...
Anlamak, dinlemek
İstemez ki kimse.
Kim sever beni
Benim kadar? ..

Büyümek,
İçine kapanmak mıdır
Böylesine derinden? ..

Büyümek,
Unutmak mıdır

Hoşgeldin,
Ne zamandır
Seni bekliyordum.

Yorgun gibisin,
Yoksa sadece

Umutlarım
Reankarne oldu seninle,
Düşlerim gerçek...
Dökülen yapraklarım yeşerdi
Yine,
Gözlerimde güneş açtı...

Her kafamı çevirdiğimde
Yanımda başka biri...
Yeşil ışıklar...
Kırmızı ışıklar...
Tüneller...
Gittikçe gidiyorum

Bitti...
Belki de hiç başlamamış bir şeye
Son noktayı koydum,
Bu sefer
'Hoşçakal' diyen ben oldum! ..